Eduardo Mendizábal Mijares, profesor na Wydziale Chemii na Uniwersytecie w Guadalajara, zastosował wypełnione lekami nano-hydrożele, które są kompatybilne z ciałem ludzkim dzięki ich właściwościom fizycznym i chemicznym. Takie połączenie sprawia, że lek podczas przechodzenia przez krwiobieg nie zostanie wykryty, ani zaatakowany przez układ odpornościowy.
Nano-hydrożele transportują lek bezpośrednio do komórek rakowych bez uszkodzenia innych części ciała. Uwalnianie leku może nastąpić między innymi poprzez zmiany pH lub temperatury. Dalszy postęp przewiduje dodanie do nano-hydrożelu cząsteczek magnetycznych w celu wytwarzania pola siły, która spowoduje podniesienie temperatury, co jest konieczne, do niszczenia komórek nowotworowych.
Nano-hydrożele wykazują bardzo dobre właściwości biozgodności z ludzkim organizmem, ich właściwości fizyczne, sprawiają, że przypominają żywe tkanki, w szczególności poprzez dużą zawartość wody, posiadają miękką i sprężystą konsystencję oraz niskie napięcie międzyfazowe, które uniemożliwia absorbowanie białka z płynów ustrojowych.
Poprzez opracowanie tych materiałów, pochłanięcie dużej ilości wody, zachowanie swojego kształtu, jak również zdolności do zatrzymywania ciepła w temperaturze od 37 do 42°C, zostało osiągnięte. Poprzez połączenie polimeryzacji emulsyjnej i mikroemulsji naukowcy byli w stanie syntetyzować strukturyzowane hydrożele, które mają lepsze właściwości mechaniczne niż tradycyjne hydrożele.
Materiały te są wykorzystywane przede wszystkim w obszarach biomedycznych jako narzędzia diagnostyczne w błonach, powłokach, mikrokapsułekach, implantach do zastosowań w krótkim lub długim zasięgu i systemach kontrolowanego uwalniania leku. Nano-hydrożele są również wykorzystywane do regeneracji tkanek lub napraw pęknięć, służąc jako podłoża do wzrostu komórek.
Choć nowatorskie rozwiązania są już wykorzystywane w walce z rakiem, nowością jest to, że materiały, takie jak nano-hydrożele mogą atakować komórki nowotworowe lub tkanki, bez uszkadzania zdrowych części ciała.
Źródło tekstu: http://www.sciencedaily.com
Źródło grafiki: http://commons.wikimedia.org