Szkła metaliczne są połączeniem wszechstronność plastiku z wytrzymałością i trwałością metalu. Szkła metaliczne to metale o strukturze amorficznej – otrzymane w wyniku bardzo szybkiego chłodzenia – szybkość chłodzenia rzędu 105 K/s. Szkła metaliczne powstają w stopach metali z udziałem niemetali, utworzonych z atomów o zróżnicowanych wielkościach, pod warunkiem ochłodzenia cieczy metalowej do temperatury niższej od temperatury zeszklenia, która w przypadku ciał krystalicznych odpowiada temperaturze krystalizacji. W szkle metalicznym są uporządkowane jedynie najbliżej sąsiadujące ze sobą atomy, nie występuje natomiast pełne prawidłowe rozmieszczenie przestrzenne wszystkich atomów, charakterystyczne dla kryształów. Szkła metaliczne cechują się własnościami różnymi od kryształów metali, nie wykazując wszystkich cech dla nich charakterystycznych.
Szkła metaliczne charakteryzują się doskonałymi właściwościami mechanicznymi jak również wysoką odpornością na korozję:
Dodatkowo szkła metaliczne na bazie żalaza (Fe) wykazują niska koercją oraz remanencją (namagnesowanie szczątkowe).
Aktualnie powszechnie stosowane są dwie technologie wytwarzania szkieł metalicznych:
Zastosowania
Źródła:
Materiały własne Politechniki Wrocławskiej
A. Inoue, Acta Mater., 2000,
https://www.kierunekchemia.pl/artykul,8366,szklo-metaliczne-szklo-niczym-plastik.html 48, 279–306
Materiały własne Politechniki Gdańskiej