Naukowcy przebadali dwuetapową metodę zawierającą niskotemperaturową syntezę hydrotermalną z roztworem prekursora TiO2 i późniejszą modyfikację za pomocą fluoroalkilo silanu na drewnianych podłożach.
Zdjecia otrzymane przy użyciu skaningowego mikroskopu elektronowogo wykazały, że drewniane podłoże poddane obróbce przy pomocy TiO2, zostało pokryte jednorodnymi cząsteczkami TiO2. Spowodowało to szorstkość powierzchni drewna, co sprzyja tworzeniu się superhydrofobowej powierzchni. Zaobserwowano rownież że (heptadecafluoro-1,1,2,2-tetradecyl) trimetoksysilan na wyprodukowanej powłoce pełnił kluczową rolę w poprawie właściwości hydrofobowych. Kąt zwilżania przez wodę badany na superhydrofobowej powierzchni drewnianej wynosił 152.9°. Wykazano że po zanurzeniu powierzchni drewnianej w 0,1 M roztworze kwasu chlorowodorowego przez jeden tydzień, pod naświetlanie światłem UV przez 24 godziny lub w temperaturze wrzenia 150° C przez 1 godzinę utrzymuje się właściwość superhydrofobowa z kątem zwilżania powyżej 150°.
Przygotowana powierzchnia drewniana wkazała multi-funkcyjność, w tym superhydrofobowość, anty-kwasowość, odporność na wysoką temperaturę i wilgotność.
Źródło artykułu: www.european-coatings.com
Źródło grafiki: www.wikimedia.org